Հերթական անգամ փլատակների տակ է հայտնվում հայերի երկիր ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ։

Ովքեր համարում են, թե 2008-ին, այսպես կոչված, «ֆուտբոլային դիվանագիտությունը» մեր ուժեղ դիրքերի պայմաններում էր, առնվազն պատկերացում չունեն, թե ինչ է թուրքական դիվանագիտությունը, թե ինչպիսի նրբություններ այն ունի։

Ադրբեջանցիները զբաղեցրած բարձունքում ինժեներական աշխատանքներ են իրականացնում, ինչն ակնհայտորեն նշանակում է, որ հորդոր/կոչերի վրա թքած ունեն:

Ըստ hetq.am-ի Երևանի քաղաքապետարանը սակուրայի մեկ տնկին ձեռք է բերել 65-72 հազար դրամով;

ՀՀ «անկախ» Սահմանադրական դատարանը մեր Սահմանադրությանը համապատասխանող է ճանաչել Միջազգային քրեական դատարանի Հռոմի կանոնադրությունը։ Սա շարքային քաղաքացուն ոչինչ չասող լուր է, որը, սակայն, բացասաբար կարող է ազդել ՀՀ շարքային ու ոչ շարքային քաղաքացիների վրա։

Նոյեմբերի 9 -ի փաստաթուղթը ՀՀ կողմից ստորագրած անձը ոչ անսպասելի լայվ մտավ Աշտարակի քարե անապատի մերձակայքից և միայն իրեն բնորոշ վստահությամբ ազդարարեց, որ այդ վայրում կառուցվելու է Ակադեմիական քաղաք։ Իհարկե,սույն անձից ավելի անբռնազբոս հայտարարություններ լսելու տարիների փորձը որոշակի իմունիտետ է ձևավորել գիտակից մարդկանց մոտ, բայց այս անգամ վերջինս գերազանցեց ինքն իրեն։ Իսկ ի՞նչ էր նրա հայտարարած Ակադեմիական քաղաքի տեսիլքը, և ի՞նչ էր երեվացել նրա աչքին: Հերթով ներկայացնենք՝ ըստ շարքի և իմաստի։

Միանգամից երևում է, որ այս մարդը նիկոլական չի: Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Ալեքսանդր Պետրակով. «Անհարմար եմ զգում այս պարտության համար: Ներողություն եմ խնդրում պարտության համար»:

Լուսանկարում պատկերված «տառեխը», ով պաշտոններ ստանալուց հետո ոչ միայն դարձել է բավական հարուստ մարդ, այլև մարդանման տեսք է ստացել՝ օմեգա գործակալ Արաբատ Միրզոևը մարտի 24-ին ԱԺ-ում լկտիաբար մեղադրում էր ընդդիմադիր պատգամավորներից մեկին, թե իբր, վերջինս հարց տալով, այսպես կոչված ազերիական անկլավների մասին, «նավոդկա» է տալիս ադրբեջանցիներին:

Հայտնի է, որ Կարինում տիրող համատարած բարոյալքության, դասալքության ու փախուստի դեմն առնելու համար Անդրանիկը մի խելահեղ ծրագիր էր հղացել:

Սա վանքային համալիր է Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի Տարոն գավառում (այժմ՝ Թուրքիայի տարածքում է), գտնվում էր Աշտիշատից ոչ հեռու, եղել է Հեթանոսական մեհենատեղի, վանքի է վերածվել քրիստոնեության ընդունման ժամանակ՝ 4-րդ դարում ։